17 ژانویه 2024- اگر بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 به شما قول داده اند که امسال بیشتر ورزش کنند، می توانید با به اشتراک گذاشتن چند نکته ی کلیدی برای ایمنی بیشتر به آنها کمک کنید تا به هدف خود برسند. بسیاری از مبتلایان به دیابت نوع 1 به اندازه کافی ورزش نمی کنند، و جدای از شکایت های معمولی که افراد را از فعالیت بدنی باز می دارد، تحقیقات نشان می دهد که ترس از هیپوگلایسمی می تواند یک مسئله خاص برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 باشد.

حفظ تعادل بین ورزش، غذا، انسولین و قند خون می تواند در عرض چند دقیقه به یک کار دیوانه کننده تبدیل شود، به خصوص برای بیمارانی که تازه شروع به انجام فعالیت بدنی کرده اند، چرا که ورزش می تواند نشانه های هیپوگلایسمی را پنهان کند و تشخیص آن را سخت تر نماید.

دکتر Michael Riddell، استاد حرکت شناسی و علوم سلامت در دانشگاه یورک در تورنتو، و رئیس ابتکار ورزش برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1، بزرگترین مطالعه ی مشاهده ای ورزش در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1، گفت: «ورزش علائم کاذبی مانند تعریق، افزایش ضربان قلب و خستگی را سبب می شود».

دکتر Riddell که خود به دیابت نوع 1 مبتلا می باشد و به طور منظم ورزش می‌کند، یک مدافع سرسخت برای کمک به حرکت بیشتر بیماران است.

او گفت: «پزشکانی که بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 را ویزیت می کنند، باید این افراد را واقعاً به ورزش تشویق کنند زیرا فواید سلامتی زیادی دارد.از جمله ی این فواید می توان به کنترل بهتر قند خون و کاهش نیاز به انسولین اشاره کرد. در بررسی انجام شده توسط ما، بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 که حداقل دو بار در هفته ورزش می کردند، شاخص توده بدنی کمتر، درصد A1c بهتر و عوارض کمتری مانند رتینوپاتی و میکروآلبومینوری داشتند. آنها همچنین کمتر احتمال داشت که دیس لیپیدمی و فشار خون بالا را تجربه کنند.

دکتر Riddell، گفت: می توانید با تاکید بر نقش ورزش در کاهش این خطرات به ایجاد انگیزه در بیماران کمک کنید. سپس، به بیمار خود کمک کنید تا برنامه ای برای بهره مندی از این مزایا و در عین حال ایمن ماندن تدوین کند.

درباره زمان بندی صحبت کنید

برای بسیاری از بیماران، بهترین زمان برای ورزش ساده است: هر زمان که بتوانند آن را انجام دهند. با این حال، زمان بندی ممکن است به کنترل قند خون کمک کند.

دکتر Riddell، گفت: به عنوان مثال زمان صرف غذا را در نظر بگیرید، زمانی که انسولین بولوس برای یک وعده غذایی مصرف کردید، ورزش نکنید. انسولین شما در حال حاضر کار می کند و قند خون شما شروع به کاهش می کند. اگر ورزش را اضافه کنید، ممکن است خیلی سریع قند خون شما کاهش یابد.در حالی که ورزش قبل از غذا بهترین است، ورزش بعد از غذا نیز مشکلی ندارد - فقط مطمئن شوید که بیماران دوز انسولین خود را در زمان غذا کاهش می دهند، زیرا ورزش در این زمان تأثیر آن را تشدید می کند.

برخی تحقیقات نشان می دهد که ورزش صبحگاهی در حالت ناشتا ممکن است خطر هیپوگلایسمی را کاهش دهد. یک کارآزمایی تصادفی‌ نشان داد که شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت نوع 1 که قبل از صبحانه ورزش می‌کردند، در مقایسه با افرادی که بعد از ناهار ورزش می‌کردند، 50 درصد کمتر احتمال داشت که در 24 ساعت آینده حوادث هیپوگلایسمی را تجربه کنند. علاوه بر این، در روزهای بعد از ورزش صبحگاهی، تعداد بیشتری از خوانش های قند خون شرکت کنندگان در مقایسه با روزهای قبل، در محدوده طبیعی بود.

هورمون ها نیز ممکن است در این موضوع نقش داشته باشند. دکتر سارا کیم، پزشک متخصص غدد در UCLA Health، لس آنجلس، کالیفرنیا، گفت: کورتیزول در صبح به مقدار بیشتری تولید می شود و باعث افزایش قند خون می شود. بنابراین، "ممکن است قند خون شما افت چندانی نداشته باشد."

سپس اثر اسموگی یاdawn phenomenon  وجود دارد، زمانی که هورمون ها (مانند کورتیزول) به کبد سیگنال می دهند که گلوکز اضافی تولید کند تا شما را بیدار کند. این در حدود نیمی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 رخ می دهد و یک ورزش صبحگاهی ممکن است به مقابله با اثرات آن کمک کند.

اما صرف نظر از اینکه بیمار شما چه زمانی ورزش را انتخاب می کند، ادامه دادن به یک روتین ورزشی، مهم است.

دکتر جیسون بیکر، استادیار پزشکی و متخصص غدد در پزشکی ویل کورنل، شهر نیویورک، گفت: «روتین واقعاً مهم است. همیشه ورزش در زمان‌های مشابه، و برای مدت‌ها و شدت‌های یکسان، می‌تواند به بیماران کمک کند تا از نحوه واکنش بدنشان مطلع شوند و بدانند باید منتظر چه چیزی باشند و چگونه باید خود را برای مقابله با آن آماده کنند».

ردیابی قند خون را باید از 30 دقیقه قبل از ورزششروع کنید

بیماران باید از حدود نیم ساعت قبل از تمرین، مراقب اعداد قند خون خود باشند. مانیتورهای مداوم قند(CGM) ، ابزار بسیار خوبی برای این کار هستند، اما به خاطر داشته باشید که ممکن است 10 تا 15 دقیقه تاخیر بین آنچه سنسور نشان می دهد و تغییرات واقعی در قند خون وجود داشته باشد. دکتر بیکر گفت: من همیشه به بیماران توصیه می‌کنم که این کار را همچنان با اندازه گیری قند خون با گلوکومتر خانگی(آزمایش انگشتی) قبل از ورزش انجام دهند تا مطمئن شوند که داده‌های خوبی دارند و تصمیم درستی برای درمان می‌گیرند.

دکتر کیم گفت: اگر اعداد قند خون رو به کاهش باشد، بیماران می توانند بلافاصله قبل از شروع تمرین، یک میان وعده بدون تزریق انسولین بخورند. اگر قند خون بین 150 تا 200 میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، ممکن است همچنان بخواهند بدون تزریق انسولین غذا بخورند، زیرا انتظار داریم که خود ورزش قند خون را به محدوده طبیعی کاهش دهد. اگر قند خون بالاتر از آن باشد، بهتر است میان وعده ای نخورند.

آگاه باشید، آماده باشید

شدت ورزش مهم است، بنابراین خوب است که افراد از میزان شدت ورزش خود آگاه باشند. با این حال، چیزهای زیادی می تواند بر روی تلاش ادراک شده ی فرد تأثیر بگذارد.

به عنوان مثال، یک کارآزمایی تصادفی کوچک که در سال گذشته منتشر شد، نشان داد که بازی‌های ویدئویی تناسب اندام می‌توانند توانایی فرد را در تشخیص میزان سختی ورزشی که انجام داده اند، مختل کنند. محققان توضیح دادند که تصاویر، موسیقی و تعامل با بازی ممکن است حواس بازیکن را از آنچه بدنش احساس می کند، منحرف کند.

دکتر Riddell، گفت: به جای تکیه بر احساس خود به تنهایی، از بیماران بخواهید به طور دوره ای در طول ورزش به خوانش های CGM خود نگاه کنند.

بیماران دارای پمپ انسولین ممکن است بتوانند پمپ خود را به CGM متصل کنند، بنابراین پمپ می تواند انسولین را بر اساس داده های CGM تنظیم کند. اگر این یک گزینه در دسترس نیست، بهتر است حالت پمپ را در یک حالت فعالیت یا ورزش قرار دهید. دکتر کیم گفت: «این کار، مقدار انسولین پایه ای که پمپ به بدن تحویل می دهد را کاهش می دهد. بیمار می تواند پمپ را در طول مدت ورزش در وضعیت ورزشی قرار دهد و آن را حتی پس از تمرین، تا زمانی که قند خون به محدوده ثابت بازگردد، در همان حالت نگه دارد.

دکتر بیکر گفت: در هر صورت، بیماران باید همیشه یک منبع ساده ی قندی در جیب خود داشته باشند. نباید برای خوردن شکر به فروشگاه آن طرف خیابان بدوید یا به کمد ورزشگاه خود سربزنید. هنگامی که قند خونتان کاهش می یابد، ممکن است نتوانید به وضوح فکر کنید. منبعی با 15 گرم کربوهیدرات، مانند سه تا چهار قرص گلوکز یا شش آب نبات Lifesaver، در جیب خود داشته باشید، خوردن آن می تواند قند خونتان را به سرعت افزایش دهد.

چگونه بهترین نوع ورزش را انتخاب کنیم

به طور کلی، ورزش هوازی (حالت ثابت، با شدت متوسط) قند خون را کاهش می دهد، در حالی که ورزش های بی هوازی (دوره های کوتاه تراما با شدت بیشتر) آن را افزایش می دهد.

دکتر Riddell، پیشنهاد کرد که تمرینات اینتروال را با ترکیبی از هر دو انجام دهید. ترکیب این دو ممکن است به حفظ قند خون در محدوده ی هدف کمک کند. 30 دقیقه ورزش هوازی همراه با فعالیت‌های بی‌هوازی ترکیبی، مانند دوی سرعت، شنای زمینی، دراز و نشست، اسکات را امتحان کنید. به مبتدیان توصیه کنید که "بیش از 30 دقیقه ورزش نکنند." طولانی تر از آن ممکن است قند خون آنها را بیش از حد کاهش دهد.

عادت های خود را تغییر دهید، انسولین خود را تغییر دهید

دکتر Riddell، گفت: «به عنوان پزشک، باید به بیماران یادآوری کنیم که وقتی رفتار خود را تغییر می دهند، باید انسولین خود را نیز تغییر دهند. هرچه بیمار از نظر فیزیکی فعال تر باشد، احتمالاً به انسولین کمتری نیاز خواهد داشت. شما می توانید 20 درصد انسولین پایه کمتر در طول روز تزریق کنید و اگر بعد از غذا فعالیت بدنی داشته باشید تا 50 درصد انسولین کمتری در زمان غذا تزریق کنید. در این صورت شما کاهش وزن خواهید داشت، نیازی به درمان با کربوهیدرات زیادی نخواهید داشت، و همچنین هیپوگلایسمی را تجربه نخواهید کرد».

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/help-patients-type-1-diabetes-maximize-benefits-exercise-2024a100015c?icd=login_success_email_match_fpf